Afwijkend en toch zo gewoon

Samen met onze collega’s van andere nieuwswebsites maken wij het nieuws van Zoetermeer en omgeving. Wij delen de interessante nieuwsberichten van onze collega’s zodat jij op de hoogte blijft van al het nieuws.

Sarah Morton heeft het volgende bericht gedeeld op 2024-04-23:  In Afwijkend en toch zo gewoon vertel ik mijn verhaal over mijn jeugd met autisme, waarbij de diagnose autisme een grote rol speelt.

Ik neem je mee in hoe ik de wereld om me heen heb ervaren. Daarbij schrijf ik vanuit het perspectief van het kind dat ik was, dus niet met een volwassen bril.

Het verhaal begint bij mijn geboorte. Al als baby reageerde ik vaak anders dan andere kinderen. Zo keek ik mijn ouders weinig aan en was het soms moeilijk contact met me te krijgen.

De eerste jaren verliepen niettemin vrij zorgeloos. Ik hield van het leven en het leven hield van mij. Hoewel ik vaak een in mezelf gekeerde indruk maakte, was ik een vrolijk en levenslustig kind. Als peuter ging ik graag op onderzoek uit en deelde mijn ontdekkingen. Ik zong veel en rende graag rond. Mijn ouders redden zich prima met mij.

Op de crèche werd ik een dromerig kind genoemd. De problemen begonnen pas op school. Ik reageerde anders dan andere kinderen, begreep niet vanzelf wat er van me verwacht werd.

De school drong aan op onderzoek naar Autisme.

Dit onderzoek gebeurde uiteindelijk in het Centrum Autisme. Doordat ik in groep 4 een leuke en enthousiaste juf kreeg, kon ik nog een paar jaar op mijn eigen school blijven. In die tijd kon ik kind zijn en sloot ik vriendschappen, die veel voor me betekenden. Maar vanaf groep 6, met een andere juf en een meester, werd ik gepest en buitengesloten. Toen wilde ik naar een andere school. Als een kind de diagnose autisme krijgt, rolt die vaak een vorm van speciaal onderwijs in. Geen reguliere school durft het kind nog aan te nemen.

Aan het begin leek ik beter op mijn plek op mijn nieuwe school. Ik werd niet meer (structureel) gepest en genoot van de humor van klasgenoten. Maar al snel werd de sfeer grimmiger. Je zou denken dat er op een gespecialiseerde school mensen werken met kennis, inzicht en inlevingsvermogen. Soms is dat ook zo, maar niet altijd. Op mijn school heerste er een cultuur dat je kinderen eronder moet houden. Het was een school voor Zeer Moeilijk Opvoedbare Kinderen en zo werden we ook behandeld. In mijn prille jaren huppelde ik nog van levenslust. Dat werd door deskundigen gezien als doelloos en stereotype. Mijn geestdrift en enthousiasme werd gezien als ‘dwingend.’

In mijn boek lees je hoe deskundigen me steeds de verkeerde weg wezen. Hoe ik uiteindelijk toch een helpende hand en een uitweg vond. Sommige mensen konden echt waarnemen wat ik nodig had, vormden een baken van veiligheid en hoop en hielpen me op weg naar zelfredzaamheid. Zij overlegden met mij, in plaats van alleen over mij.

Afwijkend en toch zo gewoon

Schrijver: Sarah Morton

Uitgeverij: Boekencoöperatie Nederland

ISBN : 9789492079664"

Reflectie:

“Sarah heeft ooit -in de kenmerkende logica van eerlijkheid- besloten dat ze kon schrijven en handelde daarnaar. Dit boek geeft een duidelijke en heldere inkijk in de ontwikkeling van haar jonge leven en de titel dekt ook helemaal de lading; als je een spectrumdiagnose krijgt wil dat niet betekenen dat je moet leren wat vrolijkheid is, wat verdriet ook alweer betekent; hoe je boos moet zijn, hoe je eerlijk moet zijn, dat het mogelijk is van iemand te houden; dat is allemaal aanwezig en functioneert uitstekend (Sarah en ik kennen elkaar al een tijdje). Het is de verwerking van data en prikkels die simpelweg een ander systeem volgt. Zodra je dat systeem ziet en de logica daarvan duidelijk wordt is het inderdaad afwijkend maar meer ook echt niet. Wat ik erg in Sarah kan waarderen is haar humor, mensen met wie ik op regelmatige basis de slappe lach kan krijgen heb ik erg hoog zitten. En die blijven daar ook.” Kreiger.

Lees het volledige nieuwsbericht hier en word doorgeleid naar de website van Sarah Morton.